İstekler, hayaller, gerçekleşmesi zor olan dilekler... Ya bunların hepsi gerçekleşmiş olsaydı, ne olurdu? Şimdiki yaşadığımız hayattan daha mutsuz ve kaos dolu bir hayatımız olurdu.
Bir düşünün. İstediklerimiz, hayallerimiz, dileklerimiz belirli bir süre sonra gerçek olsaydı ilk önce doyumsuz biri olur çıkardık. Bir elimiz yağda diğer elimiz balda, gözlerimiz bambaşka yerde olurdu. Hayal etmenin önemi kalmazdı, nasıl olsa oluyor. Hayatı boyunca çalışmak zorunda olmazdık ama her şey ayağımıza bile gelmediği için mutsuz olacaktık. İnsanoğlunun istekleri ve hayalleri sınırsızdır. En önemlilerinden biri de paradır. Para akışı çeşmeden akan su gibi olsaydı, doyumsuzluğu yaşardık. Her şeye sahip olabilirdik, hatta satın alınmayan aşka bile. Düşünsenize, sadece sizin istediğiniz oluyor. Yanınızdaki adam sizden daha kötü bir durumda oluyor. Tabii, siz kral olacaksınız yaşadığınız hayatta ama bu hep öyle sürmeyecek. Bir süre sonra örnekleri olduğu gibi mutsuzluktan intihar bile edebilirsiniz. Bu en kötü senaryo, kendinize iyi gelmeyeceği ise en basit gerçek.
Hayal etmesi daha güzel, tabii %100 gerçekleşmese bile belli bir kısmı gerçekleşirse mutsuzluk kısmına geçmeden mutlu mesut yaşayabiliriz. Küçük sürprizler olmuyor mu hayatta? Oluyor ama insan küçük sürprizlerin, mutluluklarla yetinmez, yetinemez. En büyüğü olsun ister. Para dahil istediğimiz eşyalar, giysiler, teknolojik ürünler ve niceleri bizimle olsaydı alışveriş ve birçok kavramı lugatımızdan silmemiz gerekirdi.
Ben hayatım boyunca şimdiye kadar hayal ederek, isteyerek, dileyerek geçirdim. Hala hayal ediyorum. Her seferinde olmuyor. Bu sefer daha güzel yenil lafının ''bu sefer daha güzel olmasın'' versiyonuyum adeta. Her olmayıştan sonra bir süreç geçiriyorum. Duruluyorum, sonra yine devam ediyorum.
İstediklerim, hayallerim olunca bir anlamı kalmayacak, anlamsızlaşacak hepsi. Onlara ayırdığın zamana acıyacaksın, kendi kişiliğini bile kaybedeceksin belki ilkelerin dahil. Olay sadece maddi değil, manevi olarak da aynı şeyler geçerli. Sevdiğiniz biri sizi hiç zorlamadan, hiç uğraştırmadan hiç kara kara onu düşünmeden sizi sevseydi, yanınıza gelseydi onun bi anlamı olmayacaktı. Oysa ki uğraşıp çabalayıp türlü yolu denedikten sonra olursa o sevinci, mutluluğu sanırım hiçbir şeye değişmez kimse. Sevmediğiniz insanlardan, hayattan, yaşama biçiminden sıyrılmak o kadar olsaydı kurtulduktan sonra yine mutlu olamayacaktınız.
''Hayallerini gerçekleştirdi'' derler ya hep, koskoca bir yalan. Hayalini gerçekleştirmedi, hayallerini gerçekleştirdiğini sandı sadece. Üçüncü bir kişi, o kişi hakkında hayallerini belli kalıplara bakıp hayallerini gerçekleştirdi kanısına varamaz en başta. Kişinin tek hayali ya da kafasındaki hayal araba, aşk, bambaşka bir hayat, para, maddi ve manevi türlü şey değildir, bunların yanında ileride gerçekleşecek bir şey daha vardır ama ilki olunca ikincini unutur. Ben ilkini bırak sıfırıncı sıradakini bile gerçekleştiremedim. Her şey adım atmakla başlıyor, destekle olmasa da olur. Yalnız olmazsanız, biriyle hayalinize/istediğinize/dileğinize giden yolu paylaşırsanız daha kolay ulaşacağınız kesin ama tek başına da başarılamayacak bir hayal yok, ütopyalar hariç.
Sonuç olarak, istediklerimiz olsaydı biz ''biz'' olamazdık, başka bir insan olurduk. Ben yine hayal etmeye, istemeye devam edeceğim. Siz de devam edin. Eğer istediklerimiz/hayallerimiz ''gerçekten'' gerçek bir biçimde olursa o zaman anlamlı bir şekilde başarmanın tadını çıkarabiliriz. İlki gerçekleşirse eğer ikinci için ertesi gün yolu yürümeye devam edin. Pes etmek en azından bu kulvarda yok. Ben çok pes ettim, çok kez de salladığım beyaz bayrağı indirip ''devam'' dedim. Darısı herkese.
Not: Bolca genelleme yaptım yazımda, blogumda ilk defa bu kadar genelleme yaptım ama geniş çaplı anlatmaya çalıştım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder